Maar elke betaling daarna verliep moeizaam, met vertraging en onwaarschijnlijke smoezen: van voedselvergiftiging tot ziekenhuisopnames, een zwaar auto-ongeluk waarbij zogenaamd een hand geamputeerd moest worden, en financiele nood vanwege “onverwachte kosten”. Ondanks alle tegenwerking bleef ik redelijk. Ik stelde me coulant op, stelde betaling uit, toonde begrip. Tot het moment waarop ik de frietkraam met eigen ogen zag staan in Westervoort, volledig operationeel. Lisa en Sander stonden daar vrolijk te werken — beiden in goede gezondheid. Geen spoor van een geamputeerde hand of fysieke beperking. Alles was gelogen. Juridische actie Vanaf dat moment was voor mij de maat vol. Ik heb een incassobureau ingeschakeld en laat het nu juridisch uitvechten. Het contract is duidelijk: tot de laatste cent betaald is, blijft de frietkraam mijn eigendom. En daar is voor getekend. Lisa en Sander staan ook gewoon ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Alles is zwart-op-wit geregeld. Ze gaven aan dat er op 28 maart via een notaris in Spijkenisse €51.000,- zou vrijkomen uit een afrekening met Lisa’s ex-partner. Daarmee zouden ze de schuld in één keer aflossen. Ik gaf ze nog een allerlaatste kans om alles netjes af te handelen. Wéér geen reactie. Wel werd er een nieuwe bus gekocht. En inmiddels rijden ze zelfs in een cabrio. Ze draaien nu gewoon hun zaak, onder de naam “’t Patatje op Wielen” aan het Dorpsplein A, 6931CZ Westervoort, alsof er niets aan de hand is. De frietkraam, die volgens hen “goedgekeurd” was, blijkt zelfs nog steeds zonder kenteken te opereren. Sterker nog: het kenteken dat erop zit, blijkt van een afgedankte auto afkomstig te zijn. Dus leugen over de keuring bij RDW Oproep aan media en publiek Ik heb alle communicatie bewaard, inclusief ondertekende contracten, betaalafspraken, herinneringen, foto's, videobeelden en zelfs geluidsopnames. Er is sprake van structurele misleiding, contractbreuk, en mogelijk zelfs fraude. Hoe haal je het in je hoofd om iemand die je wil helpen op deze manier te belazeren? Ik heb deze mensen een kans gegeven hun droom waar te maken, maar in plaats van dankbaarheid kreeg ik een mes in mijn rug. Dit verhaal deel ik niet uit frustratie, maar uit rechtvaardigheidsgevoel. Om te voorkomen dat anderen dezelfde fout maken. Als de media dit willen oppakken: ik heb alle bewijzen paraat. En ik hoop oprecht dat dit uiteindelijk leidt tot gerechtigheid. Tot die tijd blijft de frietkraam juridisch van mij. En zal ik alles in het werk stellen om mijn recht te halen.